مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۰۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دوست مرا دمدمه بسیار مده</p></div>
<div class="m2"><p>کاین دمدمه می‌خورد ز من هر که و مه</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جان و سر تو که دم کنم پیش تو زه</p></div>
<div class="m2"><p>کز دمدمهٔ گرم کنم آب کره</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1445

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۹

ای دوست مرا دمدمه بسیار مده
کاین دمدمه می خورد ز من هر که و مه
جان و سر تو که دم کنم پیش تو زه
کز دمدمه گرم کنم آب کره

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از دوستش می‌خواهد که بیشتر از حد و مرز بر او فشار نیاورد. او بیان می‌کند که این فشار و دمدمه‌ای که از طرف او به او می‌رسد، بر روی خود شاعر تأثیر منفی دارد. شاعر می‌گوید که جان و سر خود را برای دوست حاضر می‌کند تا از این دمدمه رها شود و بتواند آرامش خود را باز یابد.

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۷

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۸

هوش مصنوعی: ای دوست، خیلی در دمدمه‌ها غرقم نکن، زیرا این دمدمه‌ها به قدری بر من تاثیر می‌گذارد که هر کسی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

ای دوست مرا دمدمه بسیار مده

کاین دمدمه می‌خورد ز من هر که و مه

هوش مصنوعی: من زندگی و جانم را فدای تو می‌کنم، چون می‌خواهم در گرمای حضورت، آب زندگی‌ام را تازه کنم.

جان و سر تو که دم کنم پیش تو زه

کز دمدمهٔ گرم کنم آب کره

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده