مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۰۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای بی‌ادبانه من ز تو نالیده</p></div>
<div class="m2"><p>غیرت بشنیده گوش من مالیده</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جایی بروم ناله کن دزدیده</p></div>
<div class="m2"><p>آنجا که نه دل بوی برد نی دیده</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1444

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۴

ای بی ادبانه من ز تو نالیده
غیرت بشنیده گوش من مالیده
جایی بروم ناله کن دزدیده
آنجا که نه دل بوی برد نی دیده

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از ناچاری و نالیدن خود نسبت به بی‌ادبی دیگری صحبت می‌کند. او اشاره می‌کند که غیرت و احساساتش، او را به گوشه‌ای برده که در آنجا نمی‌تواند فریاد بزند و دلش از درد و رنجی که می‌کشد بویی نبرده است. به نوعی، او در تلاطم احساسی و ناکامی از ابراز درد در مقابل بی‌احترامی‌ها قرار دارد.

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۲

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۳

هوش مصنوعی: ای بی‌ادب، من در غیبت تو نالیده‌ام و غیرت من به گوش‌هایم رسیده است.

ای بی‌ادبانه من ز تو نالیده

غیرت بشنیده گوش من مالیده

هوش مصنوعی: به هر جایی که بروم، حسرت و غم به دلم می‌افتد، چون کسی در آنجا نیست که به من آرامش بدهد یا مرا ببیند و درک کند.

جایی بروم ناله کن دزدیده

آنجا که نه دل بوی برد نی دیده

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده