این شعر در یک درب داخل کاخ موزه توپکاپی نوشته شده است.

چطور میتوانم عکس این شعر که روی یک درب توپکاپی بود را برای شما بفرستم؟

مولوی در این اشعار به عجز و ناتوانی بشر در مقابل عظمت و شکوه خداوند اشارت داشته، و ضمن مثال زدن صفت‌ خورشید و ماه و ستاره‌ها که همگی به پرتوافشانی یکسان به کل موجودات مشهورند اظهار می‌دارد، همه آنها در مقابل انتشار کرم و بخشش باریتعالی سر تعظیم فرود می‌آورند.

گویی در راه عشق خداوند بین آن همه غوغا دل رهی محو که با هر گام واضح و شفاف میشود ، از خداوند عزیز و بالا مقام می‌گوید