مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۳۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از جان بشنیده‌ام نوای غم تو</p></div>
<div class="m2"><p>نی خود جانهاست ذره‌های غم تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن صورتها که در درون می‌آیند</p></div>
<div class="m2"><p>تابند چو ذره در هوای غم تو</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1438

رباعی شمارهٔ ۱۵۳۵

از جان بشنیده ام نوای غم تو
نی خود جانهاست ذره های غم تو
آن صورتها که در درون می آیند
تابند چو ذره در هوای غم تو

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از احساس درد و غم صحبت می‌کند که از جان خود و دیگران نشأت می‌گیرد. او می‌گوید که غم تو چنان عمیق است که حتی ذرات جان‌ها هم تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند و این غم درون افراد را به صورتی آزاردهنده تجلی می‌کند، مانند ذراتی که در هوای غم تو می‌چرخند.

رباعی شمارهٔ ۱۵۳۳

رباعی شمارهٔ ۱۵۳۴

هوش مصنوعی: من از عمق وجودم صدای اندوه تو را شنیده‌ام، زیرا ذره‌های غم تو در حقیقت جان‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

از جان بشنیده‌ام نوای غم تو

نی خود جانهاست ذره‌های غم تو

هوش مصنوعی: آن چهره‌هایی که به دل وارد می‌شوند، مانند ذراتی هستند که در هوای غم تو می‌درخشند.

آن صورتها که در درون می‌آیند

تابند چو ذره در هوای غم تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۳۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده