رباعی شمارهٔ ۱۵۲۵
هنگام اجل چو جان بپردازد تن
مانند قبای کهنه اندازد تن
تن را که ز خاکست دهد باز به خاک
وز نور قدیم خویش برسازد تن
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
هنگام اجل چو جان بپردازد تن
مانند قبای کهنه اندازد تن
هوش مصنوعی: زمانی که مرگ فرا برسد و جان از بدن خارج شود، بدن مثل لباسی فرسوده و کهنه کنار گذاشته میشود.
تن را که ز خاکست دهد باز به خاک
وز نور قدیم خویش برسازد تن
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که بدن انسان که از خاک ساخته شده است، دوباره به خاک برمیگردد و از نور اولیه و وجود خود دوباره شکل میگیرد. در واقع، اشاره به چرخه زندگی و مرگ دارد و نشان میدهد که زندگی و وجود انسان به نوعی از خاک و نور آغاز میشود و در نهایت به همانجا برمیگردد.