مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۱۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>من عاشق عشق و عشق هم عاشق من</p></div>
<div class="m2"><p>تن عاشق جان آمد و جان عاشق تن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گه من آرم دو دست در گردن او</p></div>
<div class="m2"><p>گه او کشدم چو دلربایان گردن</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1436

رباعی شمارهٔ ۱۵۱۵

من عاشق عشق و عشق هم عاشق من
تن عاشق جان آمد و جان عاشق تن
گه من آرم دو دست در گردن او
گه او کشدم چو دلربایان گردن

هوش مصنوعی: این بیت‌ها بیانگر عشق عمیق و متقابل بین دو عاشق است. شاعر از پیوند عارفانه و جسمانی میان عشق و معشوق صحبت می‌کند، جایی که عشق هم به عاشق علاقه‌مند است. او به صحنه‌های عاشقانه‌ای اشاره می‌کند که در آن، گاه شاعر خود را در آغوش معشوق می‌افکند و گاه معشوق او را با ناز و دلربایی به سمت خود می‌کشد.

رباعی شمارهٔ ۱۵۱۳

رباعی شمارهٔ ۱۵۱۴

هوش مصنوعی: من به عشق علاقه‌مندم و عشق نیز به من علاقه دارد. بدن عاشق جان را دوست دارد و جان نیز بدن را می‌پسندد.

من عاشق عشق و عشق هم عاشق من

تن عاشق جان آمد و جان عاشق تن

هوش مصنوعی: گاهی من دستانم را در گردن او می‌اندازم و گاهی او را می‌کشم مانند دلربایانی که گردن افرازند.

گه من آرم دو دست در گردن او

گه او کشدم چو دلربایان گردن

رباعی شمارهٔ ۱۵۱۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها