رباعی شمارهٔ ۱۵
ای آنکه نیافت ماه شب گرد ترا
از ماه تو تحفهها است شبگرد ترا
هر چند که سرخ روست اطراف شفق
شهمات همی شوند رخ زرد ترا
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ای آنکه نیافت ماه شب گرد ترا
از ماه تو تحفهها است شبگرد ترا
هوش مصنوعی: ای تو که ماه شبگرد را هم نتوانستهای بیابی، هر چیزی که از ماه به تو میرسد، هدیهای از ماه شبگرد است.
هر چند که سرخ روست اطراف شفق
شهمات همی شوند رخ زرد ترا
هوش مصنوعی: هرچند که در دور و اطراف، رنگ سرخی از افق دیده میشود، اما چهره تو همچنان زرد و کمرنگ است.
حاشیه ها
1396/09/11 03:12
9461
1397/06/20 20:09
مارشال
شیخ جوان ما به زیبای تمام ماهرخ خود را توصیف میکند و میگه با اینکه شبها آفتابی نمیشی اما هر از گاهی بوسه ای نسیب ما میکنی و با وجود جوانی و شادابی و سرخرویی من همچون شاه مات افسونگریت میشوم و خجالت زده رنگ و رخسار زرد میکنم . ستودنی است هم شیخ و هم زبان زیبای فارسی که دست شیخ را برای وصف نگارش باز میگذارد و شیخ هم با دوربین نداشته صحنه های زیبا را برای آیندگان ثبت میکند . همنشین زیبا رویش در عالم باقی مانا باشد ،آمین.
1402/07/26 19:09
وحید یزدی
ای کسی که ماه در آسمان هم تو را نیافت. رخ زرد تو که نشان از عشق حقیقی تو میباشد، ارزشمندتر سرخی شفق است. معمولا چهره سرخ برای مردم جذابتر است، اما رخ زرد عاشق خدا، بر همه چهرهها برتری پیدا میکند