مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۹۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر کشته شوم به نزد و پیکار تو من</p></div>
<div class="m2"><p>آهی نکشم ز بیم آزار تو من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از زخم سر غمزهٔ خونخوار تو من</p></div>
<div class="m2"><p>خندان میرم چو گل ز دیدار تو من</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1434

رباعی شمارهٔ ۱۵۰۰

گر کشته شوم به نزد و پیکار تو من
آهی نکشم ز بیم آزار تو من
از زخم سر غمزه خونخوار تو من
خندان میرم چو گل ز دیدار تو من

هوش مصنوعی: شاعر از عشق و شوق به معشوق سخن می‌گوید. او می‌گوید اگر در پیکار برای معشوق کشته شود، از ترس و درد نخواهد نالید. بلکه با لبخند و خوشحالی مانند گلی زیبا از دیدار او می‌گذرد، حتی اگر زخم‌های دردناکی به خاطر عشقش داشته باشد.

رباعی شمارهٔ ۱۴۹۸

رباعی شمارهٔ ۱۴۹۹

هوش مصنوعی: اگر در جنگ تو کشته شوم، از ترس ناراحتی تو حتی آهی هم نخواهم کشید.

گر کشته شوم به نزد و پیکار تو من

آهی نکشم ز بیم آزار تو من

هوش مصنوعی: از آسیب نگاه تیز و خطرناک تو، من به شکلی شاداب و سرزنده مانند گل به راه خود ادامه می‌دهم، حتی اگر از دیدن تو باشد.

از زخم سر غمزهٔ خونخوار تو من

خندان میرم چو گل ز دیدار تو من

رباعی شمارهٔ ۱۴۹۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده