مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آواز تو ارمغانِ نفخ صور است</p></div>
<div class="m2"><p>زان قوتِ هر دلی که بس رنجور است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آواز بلند کن که تا پست شوند</p></div>
<div class="m2"><p>هرجا که امیر و هر کجا مأمور است</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1310

رباعی شمارهٔ ۱۵۰

آواز تو ارمغان نفخ صور است
زان قوت هر دلی که بس رنجور است
آواز بلند کن که تا پست شوند
هرجا که امیر و هر کجا مأمور است

هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی قدرت و تأثیر صدای انسان است. شاعر معتقد است که آواز انسان می‌تواند آرامش‌بخش باشد و دل‌های رنج‌کشیده را تسکین دهد. او از شنوندگان می‌خواهد که صدای خود را بلند کنند تا کسانی که در مقام قدرت و مسئولیت هستند، تحت تأثیر قرار گیرند و به مردم توجه کنند.

رباعی شمارهٔ ۱۴۸

رباعی شمارهٔ ۱۴۹

هوش مصنوعی: آواز تو مانند هدیه‌ای است که از دمیدن در صور ناشی می‌شود و به همین خاطر برای هر دل آزرده و رنجوری قوت و آرامش می‌آورد.

آواز تو ارمغانِ نفخ صور است

زان قوتِ هر دلی که بس رنجور است

هوش مصنوعی: بلند صحبت کن تا هر جا که رئیس و مأمور هستند، تحت تأثیر قرار بگیرند و کارهایشان مختل شود.

آواز بلند کن که تا پست شوند

هرجا که امیر و هر کجا مأمور است

رباعی شمارهٔ ۱۴۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها