مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۸۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شوری دارم که برنتابد گردون</p></div>
<div class="m2"><p>شوریکه به خواب درنبیند مجنون</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>این کمینه ایست از سینهٔ دوست</p></div>
<div class="m2"><p>تا سینهٔ پاک دوست چون باشد چون</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1434

رباعی شمارهٔ ۱۴۹۰

شوری دارم که برنتابد گردون
شوریکه به خواب درنبیند مجنون
این کمینه ایست از سینه دوست
تا سینه پاک دوست چون باشد چون

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از愛 و شور و شوقی سخن می‌گوید که طاقت فرساست و هیچ قدرتی نمی‌تواند آن را تحمل کند. این احساس عمیق و شدید به قدری است که حتی مجنون هم در خواب نمی‌تواند آن را تجربه کند. این شور و شوق نشانه‌ای از محبت عمیق به دوست است و شاعر می‌گوید که این احساس فقط از دل کسی که به دوستش عشق می‌ورزد، سرچشمه می‌گیرد.

رباعی شمارهٔ ۱۴۸۸

رباعی شمارهٔ ۱۴۸۹

هوش مصنوعی: من احساس شور و هیجانی دارم که آسمان بزرگ نمی‌تواند آن را تحمل کند؛ شوری که حتی مجنون در خواب هم نمی‌تواند آن را تجربه کند.

شوری دارم که برنتابد گردون

شوریکه به خواب درنبیند مجنون

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که آنچه از دل یک دوست نیکو و خالص به دیگری منتقل می‌شود، نشان‌دهنده عمق دوستی و احساسات پاک آنهاست. در واقع، ارتباط عاطفی و دوستی بین افراد می‌تواند به زیبایی و خلوص ذهن و دل آنها اشاره کند.

این کمینه ایست از سینهٔ دوست

تا سینهٔ پاک دوست چون باشد چون

رباعی شمارهٔ ۱۴۸۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده