مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۷۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>رفتی و نرفت ای بت بگزیدهٔ من</p></div>
<div class="m2"><p>مهرت ز دل و خیالت از دیدهٔ من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>میگردم من که بلکه پیشم افتی</p></div>
<div class="m2"><p>ای راهنمای راه پیچیدهٔ من</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1433

رباعی شمارهٔ ۱۴۷۹

رفتی و نرفت ای بت بگزیده من
مهرت ز دل و خیالت از دیده من
میگردم من که بلکه پیشم افتی
ای راهنمای راه پیچیده من

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از دلتنگی و عشق خود سخن می‌گوید. او به معشوقه‌اش اشاره می‌کند که از او رفته است، اما یاد و محبت او همچنان در دل و خاطر او باقی مانده است. شاعر در جستجوی راهی است تا معشوقه‌اش دوباره در زندگی‌اش ظاهر شود و به نوعی خود را راهنمای احساسات پیچیده‌اش می‌داند.

رباعی شمارهٔ ۱۴۷۷

رباعی شمارهٔ ۱۴۷۸

هوش مصنوعی: تو رفتی و من همچنان در عشق تو مانده‌ام، محبتت از دل من رخت بربسته ولی یاد تو همچنان در ذهن من باقی مانده است.

رفتی و نرفت ای بت بگزیدهٔ من

مهرت ز دل و خیالت از دیدهٔ من

هوش مصنوعی: من در تلاش هستم تا تو را در کنار خود ببینم، ای راهنمای من در این مسیر دشوار و پیچیده.

میگردم من که بلکه پیشم افتی

ای راهنمای راه پیچیدهٔ من

رباعی شمارهٔ ۱۴۷۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده