رباعی شمارهٔ ۱۴۷۰
دل برد ز من دوش به صد عشق و فسون
بشکافت و بدید پر زخون بود درون
فرمود در آتشش نهادن حالی
یعنی که نپخته است از آنست پر خون
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
دل برد ز من دوش به صد عشق و فسون
بشکافت و بدید پر زخون بود درون
هوش مصنوعی: دل من دیشب به خاطر عشق و جادو از من جدا شد و وقتی آن را گشود، دید که پر از خون است.
فرمود در آتشش نهادن حالی
یعنی که نپخته است از آنست پر خون
هوش مصنوعی: سخن از این است که وقتی کسی را در آتش میریزند، نشاندهنده این است که هنوز آماده و پخته نشده و نتیجهای جز خونریزی نخواهد داشت.