مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۳۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بر گرد جهان این دل آوارهٔ من</p></div>
<div class="m2"><p>بسیار سفر کرد پی چارهٔ من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وان آب حیات خوش و خوشخوارهٔ من</p></div>
<div class="m2"><p>جوشید و برآمد ز دل خارهٔ من</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1429

رباعی شمارهٔ ۱۴۴۰

بر گرد جهان این دل آواره من
بسیار سفر کرد پی چاره من
وان آب حیات خوش و خوشخواره من
جوشید و برآمد ز دل خاره من

هوش مصنوعی: این بیت به احساسات عمیق و آرزوی دل شاعر اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که دل آواره‌اش به دنبال راه‌حلی برای آرامش و کمال، سفرهای زیادی کرده است. او همچنین از آب حیات که نماد زندگی و شادابی است صحبت می‌کند، و می‌گوید که این آب از دل زخم‌خورده‌اش به جوش آمده است.

رباعی شمارهٔ ۱۴۳۸

رباعی شمارهٔ ۱۴۳۹

هوش مصنوعی: دل بی‌قرار من برای یافتن راهی برای آرامش، در جای‌جای دنیا سفر کرده است.

بر گرد جهان این دل آوارهٔ من

بسیار سفر کرد پی چارهٔ من

هوش مصنوعی: آن آب حیات، که شاداب و گوارا است، از دل دردی که در من وجود دارد سر برآورد و جریان یافت.

وان آب حیات خوش و خوشخوارهٔ من

جوشید و برآمد ز دل خارهٔ من

رباعی شمارهٔ ۱۴۳۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده