مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۹۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>اسرار مرا نهانی اندر جان کن</p></div>
<div class="m2"><p>احوال مرا ز خویش هم پنهان کن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر جان داری مرا چو جان پنهان کن</p></div>
<div class="m2"><p>وین کفر مرا پیشرو ایمان کن</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1425

رباعی شمارهٔ ۱۳۹۲

اسرار مرا نهانی اندر جان کن
احوال مرا ز خویش هم پنهان کن
گر جان داری مرا چو جان پنهان کن
وین کفر مرا پیشرو ایمان کن

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از معشوق خود می‌خواهد که اسرار و حال او را مخفی نگه دارد و به او به اندازه جانش اهمیت دهد. او همچنین از معشوق می‌خواهد که کفر او را به اعتقاد و ایمان تبدیل کند. به عبارتی، شاعر خواستار نزدیکی و حفاظت عاطفی و معنوی است.

رباعی شمارهٔ ۱۳۹۰

رباعی شمارهٔ ۱۳۹۱

هوش مصنوعی: رازهای درونم را در وجودم پنهان کن و شرایط و احساسات من را از خودم هم دور نگه‌دار.

اسرار مرا نهانی اندر جان کن

احوال مرا ز خویش هم پنهان کن

هوش مصنوعی: اگر جانت برای من عزیز است، آن را پنهان کن و این بی‌ایمانی‌ام را در برابر ایمان قرار بده.

گر جان داری مرا چو جان پنهان کن

وین کفر مرا پیشرو ایمان کن

رباعی شمارهٔ ۱۳۹۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده