رباعی شمارهٔ ۱۳۸۳
آنکو طمع وفا برد بر شکران
بر خویش بزد عیب و نزد بر شکران
ور شکران نهاد انگشت به عیب
در هجر بسی دست گزد بر شکران
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
آنکو طمع وفا برد بر شکران
بر خویش بزد عیب و نزد بر شکران
هوش مصنوعی: کسی که به وفا امید داشته باشد و بر نعمتهای خود مغرور شود، عیبهای خود را نادیده میگیرد و بر دیگران عیب میگیرد.
ور شکران نهاد انگشت به عیب
در هجر بسی دست گزد بر شکران
هوش مصنوعی: اگر کسی در زمان جدایی، به جای شکرگزاری، فقط به عیوب و کمبودها اشاره کند، باعث میشود که دیگران هم از آن عیبها بگویند و به جای شیرینی، تلخی را احساس کنند.