مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۴۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>من قاعدهٔ درد و دوا می‌شکنم</p></div>
<div class="m2"><p>من قاعدهٔ مهر و جفا میشکنم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دیدی که به صدق توبه‌ها میکردم</p></div>
<div class="m2"><p>بنگر که چگونه توبه‌ها میشکنم</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1420

رباعی شمارهٔ ۱۳۴۷

من قاعده درد و دوا می شکنم
من قاعده مهر و جفا میشکنم
دیدی که به صدق توبه ها میکردم
بنگر که چگونه توبه ها میشکنم

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از احساسات و تجربیات خود در مواجهه با عشق و ناامیدی سخن می‌گوید. او اشاره می‌کند که قواعد و قوانین عشق و رنج را نادیده می‌گیرد و نشان می‌دهد که توبه‌هایش را نیز که پیش‌تر با صداقت انجام داده بود، اکنون به راحتی می‌شکند. این بیان نشان‌دهنده درگیری‌های داخلی و تضادهای احساسی اوست.

رباعی شمارهٔ ۱۳۴۵

رباعی شمارهٔ ۱۳۴۶

هوش مصنوعی: من قوانین و نُرم‌های درد و درمان را زیر پا می‌گذارم و همچنین قواعد عشق و ظلم را نقض می‌کنم.

من قاعدهٔ درد و دوا می‌شکنم

من قاعدهٔ مهر و جفا میشکنم

هوش مصنوعی: من به درستی و با صداقت بارها توبه کردم، اما اکنون ببین که چقدر آسان توبه‌ام را می‌شکنم.

دیدی که به صدق توبه‌ها میکردم

بنگر که چگونه توبه‌ها میشکنم

رباعی شمارهٔ ۱۳۴۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده