مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۲۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مائیم که گه نهان و گه پیدائیم</p></div>
<div class="m2"><p>گه مؤمن و گه یهود و گه ترسائیم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا این دل ما قالب هر دل گردد</p></div>
<div class="m2"><p>هر روز به صورتی برون می‌آئیم</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1418

رباعی شمارهٔ ۱۳۲۵

ماییم که گه نهان و گه پیداییم
گه مؤمن و گه یهود و گه ترساییم
تا این دل ما قالب هر دل گردد
هر روز به صورتی برون می آییم

هوش مصنوعی: این اشعار به تنوع و پیچیدگی هویت انسانی اشاره دارد. شاعر می‌گوید ما گاهی پنهان و گاهی آشکار هستیم، ممکن است در یک زمان مؤمن، یهودی یا مسیحی باشیم. هدف این است که دل‌مان به گونه‌ای باشد که مانند سایر دل‌ها باشد و هر روز به شکلی جدید ظاهر شویم. این بیانگر قابلیت تغییر و انعطاف‌پذیری انسان است.

رباعی شمارهٔ ۱۳۲۳

رباعی شمارهٔ ۱۳۲۴

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/31310

هوش مصنوعی: ما افرادی هستیم که بعضی اوقات مخفی و برخی اوقات آشکار می‌شویم، گاهی مؤمن هستیم و گاهی یهودی و گاهی هم پیرو ترسا.

مائیم که گه نهان و گه پیدائیم

گه مؤمن و گه یهود و گه ترسائیم

هوش مصنوعی: هر روز به شکلی متفاوت ظاهر می‌شویم تا دل ما بتواند مانند دل‌های دیگر شود و همخوانی بیشتری با آن‌ها پیدا کند.

تا این دل ما قالب هر دل گردد

هر روز به صورتی برون می‌آئیم

رباعی شمارهٔ ۱۳۲۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۱۳۲۴ به خوانش بهناز شکوهی

حاشیه ها