مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ما مذهب چشم شوخ مستش داریم</p></div>
<div class="m2"><p>کیش سر زلف بت‌پرستش داریم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گویند جز این هر دو بود دین درست</p></div>
<div class="m2"><p>از دین درست ما شکستش داریم</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1418

رباعی شمارهٔ ۱۳۱۶

ما مذهب چشم شوخ مستش داریم
کیش سر زلف بت پرستش داریم
گویند جز این هر دو بود دین درست
از دین درست ما شکستش داریم

هوش مصنوعی: این شعر به نوعی بیانگر عشق و علاقه شدید به معشوق و زیبایی‌های اوست. شاعر از مذهب و دین خود صحبت می‌کند که به زیبایی‌های ظاهری و جذابیت معشوق مربوط می‌شود و نشان می‌دهد که این عشق برای او از هر دین و مذهب دیگری مهم‌تر و درست‌تر است. بنابراین، در واقع شاعر معتقد است که دین واقعی او نه در عقاید رایج، بلکه در محبت به محبوبش نهفته است.

رباعی شمارهٔ ۱۳۱۴

رباعی شمارهٔ ۱۳۱۵

هوش مصنوعی: ما به جذابیت و زیبایی چشمان معشوق خود ایمان داریم و به سلیقه و شیوه‌ای که زلف‌های او را می‌پرستیم، اعتقاد داریم.

ما مذهب چشم شوخ مستش داریم

کیش سر زلف بت‌پرستش داریم

هوش مصنوعی: می‌گویند که اگر غیر از این دو مورد باشد، دین حقیقی به شکست خواهد انجامید و ما از دین واقعی خود فاصله گرفته‌ایم.

گویند جز این هر دو بود دین درست

از دین درست ما شکستش داریم

رباعی شمارهٔ ۱۳۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده