رباعی شمارهٔ ۱۳۰۶
ما باده ز یار دلفروز آوردیم
ما آتش عشق سینهسوز آوردیم
تا دور ابد جهان نبیند در خواب
آن شبها را که ما به روز آوردیم
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ما باده ز یار دلفروز آوردیم
ما آتش عشق سینهسوز آوردیم
هوش مصنوعی: ما با خود شرابی آوردیم که از طرف معشوق دلانگیز است، و همچنین شعلهای از عشق را که سینه را میسوزاند، به همراهمان داریم.
تا دور ابد جهان نبیند در خواب
آن شبها را که ما به روز آوردیم
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که هیچ کس نمیتواند شبهایی را که ما در آن به دنبال روز و روشنی بودیم و تلاش کردیم، فراموش کند. آن شبها برای جهان فراموشناشدنی هستند و هیچگاه در آینده به خواب نخواهند رفت.