رباعی شمارهٔ ۱۳۰۵
ما بادهٔ ز خون دل خود مینوشیم
در خم تن خویش چو می میجوشیم
جان را بدهیم و نیم از آن باده خوریم
سر را بدهیم و جرعهای نفروشیم
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ما بادهٔ ز خون دل خود مینوشیم
در خم تن خویش چو می میجوشیم
هوش مصنوعی: ما از درد و رنج خود، مانند شرابی مینوشیم که در وجودمان جوشان است.
جان را بدهیم و نیم از آن باده خوریم
سر را بدهیم و جرعهای نفروشیم
هوش مصنوعی: اگر جان و زندگیمان را فدای عشق کنیم، بهتر است که از اندک لذتی که از باده میبریم، بهرهمند شویم. حتی اگر سر و فکرمان را بدهیم، هرگز ارزشی برای یک جرعه از آن نخواهیم گذاشت.