مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۹۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گوئیکه به تن دور و به دل با یارم</p></div>
<div class="m2"><p>زنهار مپندار که من دل دارم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر نقش خیال خود ببینی روزی</p></div>
<div class="m2"><p>فریاد کنی که من ز خود بیزارم</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1416

رباعی شمارهٔ ۱۳۰۰

گوییکه به تن دور و به دل با یارم
زنهار مپندار که من دل دارم
گر نقش خیال خود ببینی روزی
فریاد کنی که من ز خود بیزارم

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به احساسات عاشقانه‌اش اشاره می‌کند. او می‌گوید که اگرچه ظاهراً دور از محبوب است، اما در دل به یار خود فکر می‌کند. همچنین هشدار می‌دهد که نباید این احساسات را ساده بگیرند، زیرا اگر روزی تصویر محبوبش را مشاهده کند، ممکن است از خود فاصله بگیرد و فریاد بزند که از خود بیزار است.

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۸

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۹

هوش مصنوعی: هرچند که به ظاهر از یارم دورم و در دل با او هستم، مبادا پنداری که من بی‌دل هستم.

گوئیکه به تن دور و به دل با یارم

زنهار مپندار که من دل دارم

هوش مصنوعی: اگر روزی در خیال خود تصویری از خودت ببینی، فریاد می‌زنی که از خودم بیزارم.

گر نقش خیال خود ببینی روزی

فریاد کنی که من ز خود بیزارم

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده