گنجور

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۴

گفتم سگ نفس را مگر پیر کنم
در گردن او ز توبه زنجیر کنم
زنجیر دران شود چو بیند مردار
با این سگ هار من چه تدبیر کنم

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

گفتم سگ نفس را مگر پیر کنم
در گردن او ز توبه زنجیر کنم
هوش مصنوعی: به خودم گفتم که باید نفس اماره را کنترل کنم و شاید با به کار گیری توبه، آن را به زنجیر بکشم تا دیگر نتواند من را به کارهای ناپسند وادار کند.
زنجیر دران شود چو بیند مردار
با این سگ هار من چه تدبیر کنم
هوش مصنوعی: وقتی همگان به دور مردار جمع شده‌اند و می‌بینند که سگ وحشی به آن نزدیک شده، من چه تدبیری باید بیندیشم؟

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۴ به خوانش بهناز شکوهی

حاشیه ها

1395/03/28 11:05
محسن سپهر

وزن مصراع اول کمی عجیب به نظر میرسد. بعید می دانم متعلق به مولانا باشد.

1398/02/09 03:05
مبارز افتاده

درود و رحمت خدا بر روان پاک حضرت مولانا
به نظر این حقیردر این شعر به گفته اون استاد بزرگوار شگردی فوق العاده وجود دارد البته از نظر کسانی که با نفس خودشون جنگیده باشند. واقعا نفس انسان مانند سگی وحشی میباشد که وقتی تحریک شد مثلا شیطان گناهی را در نظرش آراسته کرد میخواهد حمله ور شود و هرگونه زنجیری را پاره کند تا گناه را ندیده و مقدمات آن آماده نشده زورش زیاد نیست اما وقتی آن را دید و تصور کرد زنجیر دران میشود.
برای کسی که با ان مبارزه نکرده و تسلیم هوا و هوس خود شده که هیچ اما اگر جنگیدی بارها شکست میخوری ووقتی به ستوه در امدی باخودت خواهی گفت واقعا با این سگ هار چه تدبیر کنم.
هانگونه که با دست خالی نمیشود با یک سگ وحسی جنگید و خطر او را دفع کرد با این نفس پلید هم همینگونه است پس باید هم ابزار مناسب داشت و هم دانش کافی...