مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۹۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گفتم به فراق مدتی بگزارم</p></div>
<div class="m2"><p>باشد که پشیمان شود آن دلدارم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بس نوشیدم ز صبر و بس کوشیدم</p></div>
<div class="m2"><p>نتوانستم از تو چه پنهان دارم</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1415

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۲

گفتم به فراق مدتی بگزارم
باشد که پشیمان شود آن دلدارم
بس نوشیدم ز صبر و بس کوشیدم
نتوانستم از تو چه پنهان دارم

هوش مصنوعی: شاعر تصمیم می‌گیرد برای مدتی از معشوق خود دوری کند تا شاید او پشیمان شود. او از صبر و تلاش خود در این مدت می‌گوید، اما به‌راستی نمی‌تواند احساساتش را پنهان کند.

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۰

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۱

هوش مصنوعی: به او گفتم کمی دوری کنم تا شاید او از دلش به من برگردد و پشیمان شود.

گفتم به فراق مدتی بگزارم

باشد که پشیمان شود آن دلدارم

هوش مصنوعی: من به اندازه کافی صبر کردم و تلاش کردم، اما نتوانستم چیزی از تو مخفی نگه‌دارم.

بس نوشیدم ز صبر و بس کوشیدم

نتوانستم از تو چه پنهان دارم

رباعی شمارهٔ ۱۲۹۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده