مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۶۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عشق آمد و گفت تا بر او باشم</p></div>
<div class="m2"><p>رخسارهٔ عقل و روح را بخراشم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>میامد و من همی شدم تا اکنون</p></div>
<div class="m2"><p>این بار نیامدم که آنجا باشم</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1413

رباعی شمارهٔ ۱۲۶۲

عشق آمد و گفت تا بر او باشم
رخساره عقل و روح را بخراشم
میامد و من همی شدم تا اکنون
این بار نیامدم که آنجا باشم

هوش مصنوعی: عشق آمد و گفت که می‌خواهم در کنار تو باشم، و من هم می‌خواستم به او نزدیک شوم. او بارها نزدیک می‌شد، اما اکنون دیگر نیامده است که در آنجا باشد.

رباعی شمارهٔ ۱۲۶۰

رباعی شمارهٔ ۱۲۶۱

هوش مصنوعی: عشق به من گفت که باید همیشه در کنار او باشم و از زیبایی‌های عقل و روح بهره ببرم.

عشق آمد و گفت تا بر او باشم

رخسارهٔ عقل و روح را بخراشم

هوش مصنوعی: او همیشه به سراغ من می‌آمد و من هم تا به حال منتظر او بودم، اما این بار نیامدم چون نمی‌خواستم آنجا باشم.

میامد و من همی شدم تا اکنون

این بار نیامدم که آنجا باشم

رباعی شمارهٔ ۱۲۶۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده