مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۵۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شب رفت و هنوز ما به خمار خودیم</p></div>
<div class="m2"><p>در دولت تو همیشه سر کار خودیم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هم عاشق و هم بیدل و دلدار خودیم</p></div>
<div class="m2"><p>هم مجلس و هم بلبل گلزار خودیم</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1412

رباعی شمارهٔ ۱۲۵۷

شب رفت و هنوز ما به خمار خودیم
در دولت تو همیشه سر کار خودیم
هم عاشق و هم بیدل و دلدار خودیم
هم مجلس و هم بلبل گلزار خودیم

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت‌ها به حال و هوای خود اشاره می‌کند. او شب را گذرانده و هنوز در حال خیالی و عاشقانه به سر می‌برد. او به عشق و دل‌باختگی‌اش اشاره می‌کند و می‌گوید که در حضور محبوب، خوشحال و شاداب است. به طور کلی، این اشعار از احساسات عمیق عاشقانه و شگفتی‌های عشق سخن می‌گوید.

رباعی شمارهٔ ۱۲۵۵

رباعی شمارهٔ ۱۲۵۶

هوش مصنوعی: شب به پایان رسید و ما هنوز در حال احساس خماری و بی‌تابی هستیم. در سایه‌ی موفقیت و نعمت تو همیشه مشغول کار و تلاش هستیم.

شب رفت و هنوز ما به خمار خودیم

در دولت تو همیشه سر کار خودیم

هوش مصنوعی: ما هم عاشق و بی‌خبر از دل خود هستیم و هم محبوب یکدیگریم. هم در جمع هستیم و هم مانند بلبل در باغ گل.

هم عاشق و هم بیدل و دلدار خودیم

هم مجلس و هم بلبل گلزار خودیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۵۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده