مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دلدار چو دید خسته و غمگینم</p></div>
<div class="m2"><p>آمد خندان نشست بر بالینم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خارید سرم گفت که ای مسکینم</p></div>
<div class="m2"><p>دل می‌ندهد ره که چنینت بینم</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1410

رباعی شمارهٔ ۱۲۳۰

دلدار چو دید خسته و غمگینم
آمد خندان نشست بر بالینم
خارید سرم گفت که ای مسکینم
دل می ندهد ره که چنینت بینم

هوش مصنوعی: دلدار وقتی مرا خسته و غمگین دید، با چهره‌ای خندان بر بالینم نشسته و درباره حال من صحبت کرد. او به من گفت که دردی دارم و دلش نمی‌خواهد ببیند که اینطور ناراحت هستم.

رباعی شمارهٔ ۱۲۲۸

رباعی شمارهٔ ۱۲۲۹

هوش مصنوعی: وقتی محبوبم مرا خسته و ناراحت دید، با خوشحالی آمد و در کنار من نشست.

دلدار چو دید خسته و غمگینم

آمد خندان نشست بر بالینم

هوش مصنوعی: سر من که می‌گوید: ای بیچارگی، دل من طاقت ندارد وقتی که تو را این‌گونه می‌بینم.

خارید سرم گفت که ای مسکینم

دل می‌ندهد ره که چنینت بینم

رباعی شمارهٔ ۱۲۲۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده