آن جان که از او دلبر ما شادانست
پیوسته سرش سبز و لبش خندان است
اندازهٔ جان نیست چنان لطف و جمال
آهسته بگوئیم مگر جانانست
انسانی که روح خود را دریافته و جانی که خدا دوستش دارد پیوسته خندان و سلامت است وچنان زیبائی و عظمتی می یابد که گوئی خداوندی دراوست وجزئی از عظمت خداست.