مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۱۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خیزید که تا بر شب مهتاب زنیم</p></div>
<div class="m2"><p>بر باغ گل و نرگس بیخواب زنیم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کشتی دو سه ماه بر سر یخ راندیم</p></div>
<div class="m2"><p>وقت است برادران که بر آب زنیم</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1408

رباعی شمارهٔ ۱۲۱۵

خیزید که تا بر شب مهتاب زنیم
بر باغ گل و نرگس بیخواب زنیم
کشتی دو سه ماه بر سر یخ راندیم
وقت است برادران که بر آب زنیم

هوش مصنوعی: در این شعر شاعر از دوستانش می‌خواهد که بیدار شوند و برای شب زیبای مهتاب جشن بگیرند. او به زیبایی گل‌ها و نرگس‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید که در گذشته بر روی یخ بوده‌اند، حالا وقت آن است که به سمت آب برویم و از زندگی و زیبایی‌ها لذت ببریم.

رباعی شمارهٔ ۱۲۱۳

رباعی شمارهٔ ۱۲۱۴

هوش مصنوعی: بیدار شوید، تا در شب روشنی مهتاب، به باغ گل و نرگس برویم و از زیبایی‌های آن لذت ببریم.

خیزید که تا بر شب مهتاب زنیم

بر باغ گل و نرگس بیخواب زنیم

هوش مصنوعی: ما مدتی طولانی در حال تلاش و کار روی یخ بوده‌ایم، حالا وقت آن است که به سمت آب برویم و کارهای جدیدی انجام دهیم.

کشتی دو سه ماه بر سر یخ راندیم

وقت است برادران که بر آب زنیم

رباعی شمارهٔ ۱۲۱۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده