مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۰۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جانی که در او دو صد جهان میدانم</p></div>
<div class="m2"><p>گوئیکه فلانست و فلان میدانم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>او شاهد حضرتست و حق نیک غیور</p></div>
<div class="m2"><p>هر چشم که بسته گشت از آن میدانم</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1408

رباعی شمارهٔ ۱۲۰۷

جانی که در او دو صد جهان میدانم
گوییکه فلانست و فلان میدانم
او شاهد حضرتست و حق نیک غیور
هر چشم که بسته گشت از آن میدانم

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به وجودی اشاره می‌کند که در آن دو صد جهان نهفته است و به معرفتی عمیق از او دست یافته است. او را به عنوان شاهدی از حق و مظهر غیرت الهی معرفی می‌کند. شاعر با اشاره به چشمان بسته، از حالتی خبر می‌دهد که در آن، حقیقت و واقعیات عمیق‌تری را درک می‌کند.

رباعی شمارهٔ ۱۲۰۵

رباعی شمارهٔ ۱۲۰۶

هوش مصنوعی: من می‌دانم که در وجودم جهانی از احساسات و دانسته‌ها نهفته است، اما می‌توانم با قاطعیت بگویم که از آنچه هستم، آگاه‌ترم.

جانی که در او دو صد جهان میدانم

گوئیکه فلانست و فلان میدانم

هوش مصنوعی: او در حضور خداوند شاهد است و حق، با غیرت و محبت، هر چشمی که به سوی عشق او بسته شده را می‌شناسد.

او شاهد حضرتست و حق نیک غیور

هر چشم که بسته گشت از آن میدانم

رباعی شمارهٔ ۱۲۰۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده