مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۰۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جانرا که در این خانه وثاقش دادم</p></div>
<div class="m2"><p>دل پیش تو بود من نفاقش دادم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون چند گهی نشست کدبانوی جان</p></div>
<div class="m2"><p>عشق تو رسید و سه طلاقش دادم</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1408

رباعی شمارهٔ ۱۲۰۶

جانرا که در این خانه وثاقش دادم
دل پیش تو بود من نفاقش دادم
چون چند گهی نشست کدبانوی جان
عشق تو رسید و سه طلاقش دادم

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از احساسات خود نسبت به معشوقش سخن می‌گوید. او اشاره می‌کند که جان و دلش را به معشوق داده است، اما به ناچار به دلایلی، عشق را ترک کرده و به نوعی از آن جدا شده است. این جدایی و فاصله به استعاره‌ای از طلاق تعبیر شده که نشان‌دهندهٔ درد و رنج ناشی از عشق ناتمام است.

رباعی شمارهٔ ۱۲۰۴

رباعی شمارهٔ ۱۲۰۵

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که من جانم را در این خانه به امانت گذاشته‌ام، اما دل من در نزد تو بوده و برای تو آن را فریب داده‌ام.

جانرا که در این خانه وثاقش دادم

دل پیش تو بود من نفاقش دادم

هوش مصنوعی: زمانی با کدبانوی جانم نشستم، اما عشق تو به زندگی‌ام بازگشت و من او را سه بار طلاق دادم.

چون چند گهی نشست کدبانوی جان

عشق تو رسید و سه طلاقش دادم

رباعی شمارهٔ ۱۲۰۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده