مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن بت که جمال و زینت مجلس ماست</p></div>
<div class="m2"><p>در مجلس ما نیست ندانیم کجاست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>سرویست بلند و قامتی دارد راست</p></div>
<div class="m2"><p>کز قامت او قیامت از ما برخاست</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1308

رباعی شمارهٔ ۱۱۹

آن بت که جمال و زینت مجلس ماست
در مجلس ما نیست ندانیم کجاست
سرویست بلند و قامتی دارد راست
کز قامت او قیامت از ما برخاست

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت فردی اشاره دارد که مرکز توجه مجلس است، اما در واقع در آن مجلس حضور ندارد و معلوم نیست کجاست. او از او به عنوان سروی بلند با قامتی راست یاد می‌کند که زیبایی‌اش به حدی است که گویا قیامتی را در دل‌ عاشقان به پا کرده است.

رباعی شمارهٔ ۱۱۷

رباعی شمارهٔ ۱۱۸

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/31919

هوش مصنوعی: آن زیباترینی که باعث جذابیت و زیبایی مجلس ماست، در این مجلس حضور ندارد و نمی‌دانیم او کجا رفته است.

آن بت که جمال و زینت مجلس ماست

در مجلس ما نیست ندانیم کجاست

هوش مصنوعی: درختی بلند و راست وجود دارد که وقتی به قامت او نگاه می‌کنیم، گویی روز قیامت از ما آغاز می‌شود.

سرویست بلند و قامتی دارد راست

کز قامت او قیامت از ما برخاست

رباعی شمارهٔ ۱۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۱۱۸ به خوانش بهناز شکوهی

حاشیه ها