گنجور

غزل شمارهٔ ۹۵۰

سپاس آن عدمی را که هستِ ما بربود
ز عشقِ آن عدم آمد جهانِ جان به وجود
به هر کجا عدم آید وجود کم گردد
زهی عدم که چو آمد از او وجود فزود
به سال‌ها بربودم من از عدم هستی
عدم به یک نظر آن جمله را ز من بربود
رهد ز خویش و ز پیش و ز جان مرگ اندیش
رهد ز خوف و رجا و رهد ز باد و ز بود
کُهِ وجود چو کاهست پیش بادِ عدم
کدام کوه که او را عدم چو کَه نربود
وجود چیست و عدم چیست کاه و که چه بود
شه ای عبارت از در برون ز بام فرود

اطلاعات

وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

سپاس آن عدمی را که هستِ ما بربود
ز عشقِ آن عدم آمد جهانِ جان به وجود
هوش مصنوعی: باید از آن عدمی که وجود ما را از عشقش به وجود آورد، تشکر کنیم. به سبب آن عشق، جهان و جان ما به وجود آمده است.
به هر کجا عدم آید وجود کم گردد
زهی عدم که چو آمد از او وجود فزود
هوش مصنوعی: هر جا که عدم (یعنی نبود) حاکم شود، وجود (یعنی هستی) کاهش می‌یابد. چه خوب است این نبود، زیرا وقتی که این عدم می‌آید، وجود افزایش می‌یابد.
به سال‌ها بربودم من از عدم هستی
عدم به یک نظر آن جمله را ز من بربود
هوش مصنوعی: سال‌ها در نبود و عدم گذراندم، اما با یک نگاه، تمام آن وجود را از من گرفت.
رهد ز خویش و ز پیش و ز جان مرگ اندیش
رهد ز خوف و رجا و رهد ز باد و ز بود
هوش مصنوعی: از خود و از گذشته و از جان، به فکر مرگ باش. از ترس و امید رها شو و از تغییرات و موجودیت‌ها آزاد باش.
کُهِ وجود چو کاهست پیش بادِ عدم
کدام کوه که او را عدم چو کَه نربود
هوش مصنوعی: وجود انسان مانند کاهی است که در برابر وزش باد عدم قرار دارد. کدام کوه می‌تواند در مقابل این باد قرار بگیرد و از بین نرود؟
وجود چیست و عدم چیست کاه و که چه بود
شه ای عبارت از در برون ز بام فرود
هوش مصنوعی: وجود و عدم چه هستند؟ کاه و چه کسی است؟ ای پادشاه، این تنها عبارتی است که از بیرون بام به درون آورده شده است.

خوانش ها

غزل شمارهٔ ۹۵۰ به خوانش سید سهیل صدرزاده روح الامینی
غزل شمارهٔ ۹۵۰ به خوانش عندلیب
غزل شمارهٔ ۹۵۰ به خوانش فاطمه زندی

حاشیه ها

1396/10/24 13:12
نادر..

زهی عدم! که چو آمد، از او وجود فزود!..

1397/06/05 17:09
هانیه سلیمی

به نظر میرسد این مصرع به لحاظ وزن اشکال داشته باشد :"که وجود چو کاهست پیش باد عدم"

1399/10/11 06:01
دیوانه ی ماه

کُهِ وجود چو کاه است پیش باد عدم

1401/05/15 12:08
محسن جهان

تفسیر ابیات ۱ و ۲:

اصل خلقت هستی از عدم بوده‌، و لذا می‌فرماید سپاس از آن لاوجودی (منظور ذات کبریایی است) که این هستی ساختگی ما را مجددا به عدم تبدیل می‌کند. و تمام این جهان ظاهر شده، تجلی گاه عشق اوست.

در بیت دوم تاکید می‌کند، در هر جا که آن عدم مقدس ظهور کند از وجود مصنوعی کاسته شده و ذات واجب الوجودش بیشتر تجلی می‌کند‌، و او بر همه چیز احاطه دارد. 

خلاصه اینکه برای نیل به ذات باریتعالی و درک ماهیتش، بایست از آن جنس شوی که همان عدم است. و از هر گونه متعلقات و دل‌ بستگی های ساخته ذهن رها گردی.

1403/09/16 19:12
زهره زیدآبادی

سلام این شعر زیبا رو استاد مزدافر مومنی در یک سمینار  توضیح دادن 

برای دیدن سمینار کامل میتونید به کانال یوتیوب ایشون مراجعه کنید پیوند به وبگاه بیرونی