هوش مصنوعی: در میان باغ گل‌های سرخ، هوای خوش و عطر دل‌انگیزی وجود دارد. حالا دهان من هم بویی دارد که باید آن را استشمام کنید.

هوش مصنوعی: در باغ خود همه سرمست و شاداب‌اند، اما حالا که مانند گل‌ها هر کس نوشیدنی خود را دارد، او (گل) فقط یک جام دارد که در آن نگه می‌دارد.

هوش مصنوعی: هر سال وقتی که شادابی و هر روز پر از لذت است، برای من و کسی که به خوشی علاقه‌مند است، خوشایند و خوب است.

هوش مصنوعی: چرا کسی همچون ما در جمع گل‌ها نباشد، وقتی که ساقی‌اش چهره‌ای زیبا و جاودان دارد؟

هوش مصنوعی: در باغ، همه به نوشیدن شراب خدا مشغولند و در این میان، هیچ‌کس نیست که بتواند از لذت آن به طور کامل بهره‌مند شود یا صدا بزند.

هوش مصنوعی: درختان اینجا پر از شگفتی هستند و مانند زنی هستند که باردار شده، اما نه عشق دارد و نه همسری.

هوش مصنوعی: چمن هزاران بار به آتش کشیده شد و دوباره به زیبایی در آمد، این نشان دهنده عشق عمیق و تلاش بی‌پایان اوست که نسبت به ما دارد.

هوش مصنوعی: وجود ما و چمن به وجود او زنده‌اند؛ چه خوب است که او وجودی لطیف و ظریف دارد.

هوش مصنوعی: چرا خارهای سرباز وجود دارند و ابرهای غمگین در آسمان هستند؟ این به خاطر حسادت آن کسی است که گل سرخ را در بین صد دشمن خود می‌بیند.

هوش مصنوعی: مانند آینه و ترازو، او خاموش و در عین حال گویا است. یار من از من دور شده، زیرا او در گفت و گو با خودش مشغول است.