غزل شمارهٔ ۹۲۶
حبیب کعبه جانست اگر نمیدانید
به هر طرف که بگردید رو بگردانید
که جان ویست به عالم اگر شما جسمید
که جان جمله جانهاست اگر شما جانید
ندا برآمد امشب که جان کیست فدا
بجست جان من از جا که نقد بستانید
هزار نکته نبشتست عشق بر رویم
ز حال دل چو شما عاشقید برخوانید
چه ساغرست که هر دم به عاشقان آید
شما کشید چنین ساغری که مردانید
که عشق باغ و تماشاست اگر ملول شوید
هواش مرکب تازیست اگر فرومانید
چو آب و نان همه ماهیان ز بحر بود
چو ماهیید چرا عاشق لب نانید
قرابه ایست پر از رنج و نام او جسمست
به سنگ بربزنید و تمام برهانید
چو مرغ در قفسم بهر شمس تبریزی
ز دشمنی قفسم بشکنید و بدرانید
اطلاعات
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
حبیب کعبه جانست اگر نمیدانید
به هر طرف که بگردید رو بگردانید
هوش مصنوعی: دوست واقعی و معشوق حقیقی، روح و زندگی است. اگر این را نمیدانید، به هر سو که بروید و هر طرف را نگاه کنید، به نوعی او را نادیده گرفتهاید.
که جان ویست به عالم اگر شما جسمید
که جان جمله جانهاست اگر شما جانید
هوش مصنوعی: اگر شما تنها جسم هستید، بدانید که روح او به عالم مرتبط است؛ و اگر شما روح هستید، بدانید که او جان تمامی جانهاست.
ندا برآمد امشب که جان کیست فدا
بجست جان من از جا که نقد بستانید
هوش مصنوعی: امشب صدایی شنیدم که پرسید: "کیست که جانش را فدای عشق کند؟" و در این حال جان من از جا کنده شد، زیرا عشق به بهای جان نیاز دارد.
هزار نکته نبشتست عشق بر رویم
ز حال دل چو شما عاشقید برخوانید
هوش مصنوعی: عشق هزاران راز و اشاره را بر چهرهام نوشته است. حالا که شما هم عاشقید، این نکات را بخوانید.
چه ساغرست که هر دم به عاشقان آید
شما کشید چنین ساغری که مردانید
هوش مصنوعی: این ساغر چه خاصیتی دارد که هر لحظه به عاشقان میرسد؟ شما چنین ساغری را سرکشیدید که مردان واقعی هستید.
که عشق باغ و تماشاست اگر ملول شوید
هواش مرکب تازیست اگر فرومانید
هوش مصنوعی: عشق مانند باغی است که زیبایی و شگفتی دارد. اگر از آن خسته شوید، مانند اسبی تندرو است که اگر نگهاش دارید، آرام نخواهد گرفت.
چو آب و نان همه ماهیان ز بحر بود
چو ماهیید چرا عاشق لب نانید
هوش مصنوعی: چگونه میشود که همه ماهیها از دریا آب و نان خود را میگیرند، اما شما به جای اینکه به آنچه نیاز دارید توجه کنید، عاشق لب نان شدهاید؟
قرابه ایست پر از رنج و نام او جسمست
به سنگ بربزنید و تمام برهانید
هوش مصنوعی: این شعر به بیان حالتی انسانی میپردازد که پر از درد و رنج است. این جسم که به سنگ میماند، نمادی از سختی و تحمل در برابر چالشهاست. باید با قدرت و اراده به جلو حرکت کرد و موانع را کنار زد، تا بتوان به آرامش و آزادی رسید.
چو مرغ در قفسم بهر شمس تبریزی
ز دشمنی قفسم بشکنید و بدرانید
هوش مصنوعی: مانند پرندهای که در قفس است، به خاطر شمس تبریزی، از دشمنی قفسم را بشکنید و آزادم کنید.