بیت پنجم را لطفا ً اصلاح بفرمایید :
بریز دیگ حلیماب را که کاسه رسید
گشاده هل سر خم را که دردخواره رسید
دردخواره به جای دردخواه

چو پاره پاره درآمد به لطف آن دلبر،
بدان طمع دل پرخون پاره پاره رسید..

یک پری که در منطق الطیر عطار، سیمرغ، در آغاز درچین ، میاندازد، یا یک پری که سیمرغ به زال، درفرود آوردنش به زمین ، می‌دهد ، یک برقیست که میدرخشد ، یا یک شعله ایست که آتش را در وجود انسان ، برمیافروزد . هم‌چنین در تبری، به برق ناگهانی ، سـن جـل گفته می‌شود، که به معنای تکه های بریده شده از سیمرغ است . برق یا درخش یا آذرخش ، نوریست یا شعله ایست ، که تبدیل به یک بُن ، و یا تخم آتش وتخم فروغ= اخگر می‌گردد ، که نا پیدا و ناگرفتنی می‌شود . این‌ روشنی ناگهانی ، یک تخمه می‌شود که خوشه همه روشنیها در آن پوشیده است ، و از آن خواهد روئید .

فریدون پادشاه مهر است و سرزمین عشق و مهر را بنیان می گذارد، سرزمین یاران که ایران می شود نامش

با آمدن شاه همه شاه می شوند و با آمدن پهلوان همه پهلوان

خمیره انسان اینگونه است در سرزمین شاهان شاه است و در سرزمین دیوان دیو

اگر سنگ خاره باشی وقتی شراب عشق بیاید عقیق میگردی