هوش مصنوعی: من توضیح می‌دهم که چرا شب دلشکسته و تاریک است؛ زیرا هر کسی که به دیگران آسیب بزند و از خون آنها بهره‌برداری کند، خود دلی تیره و سیاه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: امشب به خاطر عشق، دل عاشقان در آتش درد می‌سوزد و ظلمت شب به خاطر این رنج، در دلش شعله‌ور می‌شود.

هوش مصنوعی: در شب عاقلانه در دل تاریکی، از ظلم و ستم نیمه‌شب بر آسمان تأمل کن و به رصد ستاره‌ها بپرداز.

هوش مصنوعی: زمانی که شب به پایان برسد و ما از ظلمت رهایی یابیم، ای کسی که جهان وسیع بدون تو مانند قبر و خاک است.

هوش مصنوعی: وقتی نور تو بتابد، شب تاریک برطرف می‌شود و جهنم به بهشت تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: سینه کبود آسمان نشان‌دهنده‌ی دردهایی است که در دل من وجود دارد. قطره‌های خونِ قلبم تا طلوع صبح ادامه دارد.

هوش مصنوعی: خوشحال و بی‌خیال بودم، سرمست و شوریده‌حال بودم، اما غم چنان بر من چیره شد که گردن مرا در یقه‌اش اسیر کرد.

هوش مصنوعی: غم تو مانند تیری در قلب ما نشسته است و ما در تلاشیم تا از این درد رهایی یابیم، زیرا غم تو ما را به شدت تحت فشار قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر روح من پاک و زلال است، این به برکت محبت توست. دعا می‌کنم که لطف تو همواره بر سر جانم سایه‌افکن باشد و تا ابد ادامه یابد.

هوش مصنوعی: اگر کاروان پاکی و معصومیت تو در خطر افتاده، بدان که خودت نیز ممکن است سبب این خطر شوی، چرا که ممکن است در مسیر، تو بیشتر از هر چیز دیگری باعث ایجاد مشکل و موانع شوی.

هوش مصنوعی: مرغ غم به خاطر اینکه شادی تو مدام به آن ضربه می‌زند، سرش را به درون خاک پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: چشم چپ من ناگهان حرکت می‌کند و بازوی من نیز به تکاپو می‌افتد. شاید اگر زندگی‌ام مشغول آرزوها شود، به چیزی تبدیل شود.

هوش مصنوعی: جان انسان به مانند درخت گلابی است که پر از جوانه‌ها و غنچه‌هاست. در کنار این غنچه‌ها نسیم نرم و ملایم می‌وزد.

هوش مصنوعی: بزودی دهانم را ببند چون دهان غنچه‌ها، زیرا که این‌گونه لقمه‌ای را خورده و زبانم را می‌گزد.