هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از دلبر خود می‌گوید که به خواب رفته است. او تصمیم می‌گیرد که از باغ زود یک شفتالو (میوۀ خوشمزه) بچیند. اما در نهایت متوجه می‌شود که خود دلبر خواب نیست و بیدار است. این نمایشگر حوادث و احساسات درونی شاعر است که به زیبایی و هوشیاری دلبر اشاره دارد.

هوش مصنوعی: او خندید و گفت: وقتی در حال فرار از شیر هستی، به راحتی نمی‌توانی شکار را از دست بدهی.

هوش مصنوعی: ابر، تا زمانی که در آسمان است و خبری از باران نیست، نمی‌توان گفت که مهربان است؛ باران را تنها وقتی می‌بارد که خود را نشان دهد و به دیگران لطف کند.

هوش مصنوعی: در این بیت به این موضوع اشاره شده است که وجود و هستی، تنها به خواست و فضل خداوند ممکن است به چیزی که هیچگونه وجودی ندارد، عطا شود. به عبارتی، هیچ چیز نمی‌تواند از خود به وجود آید و تنها اراده خداست که می‌تواند حتی چیزی که وجود ندارد را به وجود آورد.

هوش مصنوعی: بی‌هیچ گونه وجود و نشانه‌ای بنشین، چرا که در نماز، جز در حالت نشسته، سلامی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: آب بر روی آتش غلبه دارد، زیرا آتش به خاطر تکبر و انبساط خود نمی‌تواند برخیزد، در حالی که آب در هیبت فروتنی و خضوع است.

هوش مصنوعی: وقتی لب‌ها ساکت هستند، دل می‌تواند هزاران حرف بزند. در سکوت، خواسته‌ها را باید چندین بار آزمایش کرد و مورد بررسی قرار داد.