هوش مصنوعی: ای کسی که زیبایی‌ات باعث می‌شود حوریان به پای تو بیفتند و در دنیای خیالت حاضر شوند، شاید این حضور باعث از بین رفتن غم‌هایت شود.

هوش مصنوعی: تو آن هستی که همه موجودات از آغاز وجودشان از تو نشأت می‌گیرند، شاید با حضور تو در وجود ما، عدم و نبود به وجود بیاید.

هوش مصنوعی: ای غم، جمع شو و برو، چون اینک گروهی از شادی به همراه کیقباد شاد و با صد علم به ما می‌آید.

هوش مصنوعی: ای دل، نگران نباش، چون اکنون از شاه شیرین، آن چنگی که پر از نواست و شکم گرسنه‌اش را پر می‌کند، به وجود خواهد آمد.

هوش مصنوعی: ساقی الهی از مهمانی شاه می‌آید و حالا زمان آن است که نوازنده معانی و زیبایی‌ها به ما بپیوندد.

هوش مصنوعی: ای غم، تو هم چرا اینقدر جسور و بی‌پروا هستی؟ چرا به من نمی‌گویی که به درونم راه یافته‌ای؟ وقتی او به زندگی‌ام وارد می‌شود، تو در چه حالی خواهی بود؟

هوش مصنوعی: من از آتش تو به پایان می‌رسم، ای اندوه، چون به کسی که جانش را تازه می‌کند، سلام می‌دهد.