معنی‌ در سخن نهفته است مانند دانه که در خوشه و کاه
جلال دین در چندین غزل شب را مانند دانه و روز را مانند خرمن مثال می‌‌زند چون همه کار‌های نا مربوط به معنی‌ در شب تعطیل می‌‌گردد و آنها که در روز مقامی دارند و به ظاهر بالا تر از بقیه ا‌ند در خوابند و دیگر نیستند
و در این تمثیل این مطلب را می‌‌رساند که در میان اهل معنی‌ یکی شاهنشاه است و مانند ماه در دل شب بیگاه می‌‌درخشد
درست است که همه انسان‌ها مغز دارند و عقل دارند و با معنی‌‌ها آشنا هستند ولی همیشه یکی‌ در بالای همه قرار دارد که قدر او را باید مانند خورشید یا ماه یا شاهنشاه دانست گویی این قانون هستی‌ است که همیشه یک نفر مانند سوار از همه پیش تر می‌‌تازد، تیز دویم تیز دویم تا به سواران برسیم