هوش مصنوعی: شهر پر از افرادی شده که عقل را به سرقت می‌برند؛ آنها هم دست به دزدی می‌زنند و هم انتظار پاداش و مزد را دارند.

هوش مصنوعی: هر کسی که بتواند عقل و فکر من را حفظ کند، من نتوانستم او را به جایی برسانم.

هوش مصنوعی: یک مرد سرگردان و بی‌خانمان به دور من می‌چرخید و در نهایت باعث شد روح و انرژی‌ام را از دست بدهم و تضعیف شوم.

هوش مصنوعی: یک جوان کولی در دستانش، خون من را می‌فشارد و در واقع، خون من به دست او سرد و بی‌جان شده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که می‌توانستم، خون من مانند انگور سال‌ها در دل‌ها فشرده می‌شد و تبدیل به شراب عشق می‌گردید.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی اشاره به این دارد که شخصی را دیدیم که به دزدی مشغول بود، اما در عین حال خودش ما را می‌دید و متوجه می‌شد که ما هم به او نگاه می‌کنیم. به این معناست که او از کار ناپسند خود آگاه است و ما را در حال نظارت بر خود احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: کیست که تصور کند او دزدی کند، به ویژه وقتی که خود پادشاهی از صوفیان شده و پرده‌ها را برداشت.

هوش مصنوعی: دزد خونی را مشاهده کن که هر کسی را که به قتل می‌رساند، مانند خضر و الیاس جاودانه می‌شود و هرگز نمی‌میرد.

هوش مصنوعی: او لباسش را برد و بختش هم به او داد، حالا چه بختی که مثل سیم می‌درخشد و دامنی پر از زر و زیور دارد.

هوش مصنوعی: همه دردها و مشکلات را در هر جایی که هست، به او نشان دهید و در کنار او، آنها را تسکین دهید.

هوش مصنوعی: این دنیا مانند یک چشم است و او مانند مردمکی فراخ در می‌آید که با خرد یک انسان آگاه، دنیا به تنگی می‌افتد.

هوش مصنوعی: عشق و محبت الهی باعث شد تا من نتوانم به راحتی حرف بزنم و درواقع زبانم بسته شد، طوری که راز و کلید فهم این حالت نیز در جایی محفوظ مانده است.