از فوق العاده ترین اشعار مولانای بلخی است. بخصوص اگر با یاد برخی ها که آرام ِدلت بوده اند حزین و غمین زمزمه اش کنی...

حضرت حافظ :
دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد
اشک من رنگ شفق یافت ز بی مهری یار
طالع بی شفقت بین که در این کار چه کرد...

گروه اوهام در آلبوم آلوده این شعر رو خونده و کسایی که به موسیقی تلفیقی علاقه دارند، حتما ازش لذت میبرند.

گروه اوهام دو بیت آخری غزل رو نمی خونه. اونجا هم که اوس مولوی خودمون فرموده: آنچ از عشق کشید این دل من که نکشید؛ «که» مخفف کوه میشه و این گروه اونو کِه خونده که اشتباهه.
عیسی رو هم تو خط! شیشم! به صورت «عیسای» خونده که نشون می ده شناختشون از ادبیات فارسی عوامانه س و جاهلانه نیست. یاد مطربای قدیم به خیر. قبل از هر چیز چند واحد کلاسیک از ادبیات پاس می کردن. به مولا!

اما اوس مهدی نظری این شعرو بهتر خونده و غرطی بازی های گروه اوهام رو نداره. تحریراش هم خوبه. ناز نفسش. به یاد زری گوشش دادیم.

در جواب به زینال
گروه اوهام یکی از محبوب ترین گروه های ایرانه با سبکی خلاقانه و غنی که صدها نفر رو به شعر و ادب فارسی علاقه مند کرده
لطفا برای بیان نظراتتون از کلمات صحیح تری استفاده کنید
تلفظ کلمات هم دلیل بی سوادی نیست بعضی جاها نیازه تا صدای بهتری به گوش شنونده برسه

هین خمش باش که گنجیست غم یار ولیک
وصف آن گنج جز این روی زراندود نکرد...

زینال درباره خوانش اشتباه برخی کلمات از سوی گروه اوهام درست می گه، اما نکته غیر قابل انکار ملودی خوب اوهام و فضاسازی جذابی که برای این آهنگ کرده.
البته اینکه تلخیص کوه رو که خونده واقعا ربطی به شناخت عوامانه و جاهلانه نداره. یا لفظ عیسی. چون شاید خیلی ها ندونن، حتی بچه های ادبیات. یکی درسش به اونجا رسیده ، یکی نرسیده.

وه که صدای علیرضا قربانی در غزل شماره ۷۸۰ و ۷۷۹ زیبا هست تمام حس آدم رو درگیر کرده و نمیدونم چگونه زبان به تحسین باز کنم واقعا ...