گنجور

غزل شمارهٔ ۷۷۴

به میان دل خیال مه دلگشا درآمد
چو نه راه بود و نی در عجب از کجا درآمد
بت و بت پرست و مؤمن همه در سجود رفتند
چو بدان جمال و خوبی بت خوش لقا درآمد
دل آهنم چو آتش چه خوش است در منارش
نه که آینه شود خوش چو در او صفا درآمد
به چه نوع شکر گویم که شکرستان شکرم
ز در جفا برون شد ز در وفا درآمد
همه جورها وفا شد همه تیرگی صفا شد
صفت بشر فنا شد صفت خدا درآمد
همه نقش‌ها برون شد همه بحر آبگون شد
همه کبریا برون شد همه کبریا درآمد
همه خانه‌ها که آمد در آن به سوی دریا
چو فزود موج دریا همه خانه‌ها درآمد
همه خانه‌ها یکی شد دو مبین به آب بنگر
که جدا نیند اگر چه که جدا جدا درآمد
همه کوزه‌ها بیارید همه خنب‌ها بشویید
که رسید آب حیوان و چنین سقا درآمد

اطلاعات

وزن: فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن (رمل مثمن مشکول)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

خوانش ها

غزل شمارهٔ ۷۷۴ به خوانش محسن لیله‌کوهی
غزل شمارهٔ ۷۷۴ به خوانش عندلیب

حاشیه ها

1391/09/27 07:11
امیر

بنظر می رسد در بیت ششم , مصرع دوم , "کبریا"ی اولی باید به "کبر ها " تصحیح شود .

1394/05/14 01:08
میلاد

بنده هم جایی دیدم که کبرها درست است لطفا تصحیح کنید .

1395/03/20 17:06

فکر کنم در بیت هشتم مصرع دوم(که جدا نیند اگر چه که جدا جدا درآمد) " که جدا نبیند آنچه که جدا جدا در آمد " باید بوده باشد.

1395/07/04 07:10
بامداد

بیت سوم مصرع اول به این شکل است: دل آهنم چو آتش چه خوش است در منارش

1397/05/19 22:08
شهلا

جدا نیَند= جدا نیستند

1397/09/04 23:12

تصحیح بفرمایید :
همه کبرها برون شد همه کبریا در آمد .
یعنی بنا بر حدیث قدسی
( قال الله عز وجل : الکبریاء ردائی ، والعظمة إزاری ، فمن نازعنی واحداً منهما قذفته فی النار ) ، وروی بألفاظ مختلفة منها
که خداوند می فرماید:"کبریا صفتی ست که پوشش من است و عظمت ازار من هرکه در این صفات با من منازعه ورزد در آتش اندازم ... "بنابراین عارف باید هودبینی را از سر به در کند تا خدا روکند

1403/05/23 10:07
رضا از کرمان

سلام 

  آقای هژیر مهر افروز در البوم آیان از این غزل  به زیبایی استفاده کرده است .