هوش مصنوعی: هر ذره از نور عشق، گوهری است که به ما آسیب می‌زند و ما را در مقابل آن حساس می‌کند، همان‌طور که هر تار موی ما به یاد جعفر طیار است.

هوش مصنوعی: ذرات ریز و کوچک در هر لحظه به آفتاب تو برخورد می‌کنند. هرکسی که از این برخورد بهره‌ای ببرد، باید از نور و انرژی تو بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: هر جا که یک رشته از موهای تو بر دلخواهی بیفتد، مانند این است که رشته‌ی وجود ما با وزش باد بهم می‌ریزد و می‌لرزد.

هوش مصنوعی: در دل بیابان، از دوری خانه‌ی آرامش و وصالی که آرزو داشتم، غم‌ام را کاهش می‌دهم. می‌دانم که در زندگی غم‌ها همواره وجود دارند.

هوش مصنوعی: خار فقیر و بی‌چشم و رو، هر لحظه به گل‌ها طعنه می‌زند، در حالی که آقازاده‌ی باغ، فقط به خاطر حسادت به گل‌ها، در این باغ پرچم‌داری می‌کند.

هوش مصنوعی: دوستداران گل در چمن نمی‌دانند که دشمن واقعی آن‌ها در واقع پنهان است. اگر این چمن بدون دشمن باشد، خوب است و این دشمن است که در حال حاضر بیمار است.

هوش مصنوعی: وقتی که کسی را برای همدردی و آرامش خود ندارم، تحمل غم بسیار سخت می‌شود. پس دعا می‌کنم که همیشه کسی در کنار من باشد تا در غم‌هایم شریک شود و مرا تسلی دهد.