غزل شمارهٔ ۷۱۹
ای اهل صبوح در چه کارید
شب میگذرد روا مدارید
ماننده آفتاب رخشان
از جام صبوح سر برآرید
ای شب شمران اگر شمارست
باری شب زلف او شمارید
زخمی که زدهست وانمایید
گر پنجهٔ شیر را شکارید
در خواب شوید ای ملولان
وین خلوت را به ما سپارید
میآید آن نگار امشب
چون منتظران آن نگارید
زان روی که شمس دین تبریز
داند که شما در انتظارید
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ای اهل صبوح در چه کارید
شب میگذرد روا مدارید
هوش مصنوعی: این بیت به کسانی که اهل بیداری و شبزندهداری هستند، هشدار میدهد که در چه مشغولیتی هستند، زیرا شب در حال سپری شدن است و نباید وقت را بیهوده تلف کنند.
ماننده آفتاب رخشان
از جام صبوح سر برآرید
هوش مصنوعی: مانند خورشید درخشان که از لیوان شراب سر برمیآورد.
ای شب شمران اگر شمارست
باری شب زلف او شمارید
هوش مصنوعی: ای شب زیبا، اگر میخواهی چیزی را بشماری، بیتردید شب زلف او را بشمار.
زخمی که زدهست وانمایید
گر پنجهٔ شیر را شکارید
هوش مصنوعی: اگر زخمی وجود دارد، آن را نشان دهید؛ چون وقتی که شیر را شکار کنید، پنجهاش نمایان میشود.
در خواب شوید ای ملولان
وین خلوت را به ما سپارید
هوش مصنوعی: ای خسته دلان، به خواب بروید و این تنهایی را به ما واگذار کنید.
میآید آن نگار امشب
چون منتظران آن نگارید
هوش مصنوعی: امشب معشوقه میآید، همانطور که منتظران به انتظار او نشستهاند.
زان روی که شمس دین تبریز
داند که شما در انتظارید
هوش مصنوعی: از آن رو که شمس الدين تبريزی میداند که شما در انتظار هستید.

مولانا