در بیت 14 می فرماید:
من بس نکنم که بی دلان را
این گلبشکر مجرب آمد
گلبشکر یا گلشکر ، معجونی است ساخته شده از شکر و برگ گل و قند که به آن گل انگبین هم می گویند. یا همان گلقند است که باعث افزایش قوت دل و تقویت معده است.
در ادبیات فارسی مجازا به معنای لب یار نیز هست
لطفا به صورت گلبشکر تصحیح شود

این بس نبود شرف جهان را
کو روح و جهان چو قالب آمد؟..

از شعر های کم ارزش که بیشتر صنعت کلامی است تا شعر ناب 

در دیوان خاقانی هم آمده ولی اینجا تفصیل بیشتری داره

سلام

شعر باید با دل خوانده شود نه عقل و منطق

اگر جوشش دل نداریم اظهار فضل نکنیم

در آن زمان که کند عقل عاقبت بینی 

بخندد عشق ز مستی که هرچه بادا باد