در آخر بیت چهارم قافیه باید " خلا " باشد
---
پاسخ: با تشکر، مطابق پیشنهاد شما تصحیح شد.

به نظر می رسد قافیه مصرع دوم بیت پنجم اشتباه است

از بیت پنجم به بعد مصرع ها جابجا شده است

غزل بسیار زیبایی است
محتوای دلکشی در قالب بحر بسیار مناسبی ریخته شده که شیرینی غزل رو دوچندان کرده
به کاربردن صفاتی چون شاه و سلطان بشر،ساقی و صریح تر از همه "شهسوار هل اتی"دال بر این است که این مدح عاشقانه و صوفیانه خطاب به حضرت امیر علیه الصلوه والسلام است

این غزل در برنامه شماره 213 گنج حضور توسط استاد پرویز شهبازی به طور مفصل شرح و تفسیر شد www.parvizshahbazi.com
از طریق لینک فوق می توانید به برنامه های گنج حضور دسترسی داشته باشید

در این که مولانای بزرگوار ارادتی خاص به مولا علی (س) داشته هیچ شک و شبهه ای نیست ولی با توجه به روح این غزل و اشارات گوناگونی که دارد نظیر :
* والله نگویم بعد از این هشیار شرحت ای خدا
* یا بنده را با لطف تو شد صوفیانه ماجرا
* تعز من تشا
* تا نهد لب بر لبت تا از تو آموزد نوا
* بر بندگان خود را زده باری کرم باری عطا
* کو بام غیر بام تو کو نام غیر نام تو
کاملا مشخص است که این غزل عاشقانه در وصف ذات اقدس الهی سروده شده است .

در بیت 20 برای تصحیح وزن باید «پاره» اول با ه ملفوظ خوانده شود

درود بر شما
غزل بسیار زیباییست و سرشار از مفاهیم متعالی.
به اعتقاد حقیر بیت یازدهم در فایل صوتی فعلی صحیح قرائت نشده.
چیزی که در حال حاضر در فایل صوتی خوانده میشود این هست:
" آنکس که بیند روی تو، مجنون نگردد کو به کو ..."
در حالیکه همانطور که در متن شعر نوشته شده واژه ی آخر مصراع "بگو" هست. بدین معنی که آنکس که بیند روی تو و مجنون نگرددف کیست؟ بگو. (آنکس که بیند روی تو مجنون نگردد، کو؟ بگو. در واقع تاکید بر این است که هر کس روی تو را ببیند مجنون میگردد و اگر نگردد سنگ و کلوخ است. کما اینکه بیت بعدی نیز بی خبری از دوست را بلا میداند و دعا میکند که کسی مبتلا به نابینایی نباشد.
با این وجود قرائت حاضر در فایل صوتی به نحویست که کسی که تو را ببیند مجنون نخواهد شد که با توجه به مضمون مصرع دوم به اعتقاد من برداشت صحیحی نیست.

احمد درست می گوید
کو بگو صحیح است
آقای قاسمی گویا به معنای بیت توجه نکرده

ای بر درت خیل و حشم بیرون درآ ای محتشم
امام زمان ( عج ) است.
ای آفتابی آمده بر مفلسان ساقی شده
در قرآن آمده که زمین میراث مستضعفین است و این اتفاق در زمان ظهور شاه مهین رخ می دهد.( شاه ماهان، 12 ماه و دوازده امام معصوم که شاه آنها و ظاهر کننده نور مهدی موعود ( عج) می باشد)
هو ضمیر جانشین اسم است و اهل بیت علیهم السلام خلیفه های خداوند بر روی زمین هستند و ایشان واسطه ی انجام امر الهی هستند.
هر چه بیشتر غزلها را میخوانم حسی در درونم می گوید شمس انسان عادی نبوده و تبریزی هم نبوده.تا به حال نشنیدم کسی نام شمس را بر خود گذارد.عظمت شمس خیلی زیاد است در حدی که خداوند به آن قسم یاد کرده: والشمس و ضحاها والقمر اذا تلاها.اینجا اشاره به ظهور نور مهدی حجت ابن الحسن می باشد.ایشان نور را متجلی می کنند و نور حرارتی دارد که از آن تب بر می خیزد.که می شود شمس تبریز
انسان عادی نمی تواند ادعا کند شمس است.
دف گفت میزن بر رخم تا روی من یابد بها
قلب که دایره جان من است از یار غایب میخواهد که مهر قبولی بر اعمالم و عشقم بزن تا وجودم بوجود تو بها گیرد

با سلام
بوک به معنی (باشد که ) هست .
در این بیت حالت تمنای هست که در دل عاشق وجود دارد.امید دارد که وفای پیدا شود در دل و در را بکشاید.

اینکه دوستان میگویند شمس تبریزی نه شمس است و نه تبریزی ،حیرت آور است.
شمس شخصیتی شناخته شده و معلوم در تاریخ است و از قضا زندگی مولانا هم به برکت خیل شاگردان و اعقاب و مورخینش نکته مغفول و ناگفته ای ندارد.

ادامه 2 پست قبلی : البته یکی از آن 3 غزل محل تردید است . باید منتظر شرح آقای کریم زمانی باشیم که آیا ایشان بر آن 3 غزل شرح می نویسند یا خیر

ادامه : البته هرچه افراد ازجمله خودم در این حاشیه ها می نویسیم ، نظر شخصی و حدس ماست . اگر میبینید من هم میگویم این غزل در مورد حضرت علیست ، نظر شخصی من است که ممکن است اشتباه باشد . بهتر است برای فهم بهتر این غزل که ایا در مورد حضرت علیست یا خداست یا شمس و ... و همچینین غزل های دیگر از شرح آقای کریم زمانی استفاده کنیم . چون نظرات ما غیر تخصصی و شخصی است

نزاع در حقیقت شمس،،،، ما را مصداق این بیت حافظ می‌کند، جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه
که ندیدند حقیقت ره افسانه زدند،،،

یا بقول حضرت مولانا ؛؛
هر کسی از ظن خود شد یار من
واز درون من نجست اسرار من

سوره هل اتی درباره امام علی علیه السلام و اهل بیت نازل شده. مقصود از شهسوار هل اتی به احتمال بسیار قوی حضرت امام علی ع است و نمی تواند مقصود از آن، خداوند مهربان باشد.

مولوی در جای دیگر سروده:
عاقبت بینی مکن تا عاقبت بینی شوی
تا چو شیر حق باشی در شجاعت لافتی
تا ببینی هستیت چون از عدم سر برزند
روح مطلق کامکار و شهسوار هل اتی
جمله عشق و جمله لطف و جمله قدرت جمله دید
گشته در هستی شهید و در عدم او مرتضی
البته چون سوره هل اتی ناظر به مبحث انسان است و انسان کامل، 12 امام ع هستند و صوفیان به مبحث قطب عالم امکان و انسان کامل بسیار اهمیت می دهند ممکن است مقصود از شهسوار هل اتی امام زمان عج باشد که انسان کامل زمان مولوی بوده و برخی عقیده دارند شمس تبریزی و هر مرشد صوفیان راستین، نماد و اشاره به انسان کامل است.

مولوی:
ای تو خموش پرسخن چیست خبر بیا بگو
سوره هل اتی بخوان نکته لافتی بگو
لا فتی اشاره به سخن جبرییل است که: لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار

سعدی هم گوید:
کس را چه زور و زهره که وصف علی کند
جبار در مناقب او گفته هل اتی
زورآزمای قلعهٔ خیبر که بند او
در یکدگر شکست به بازوی لا فتی

مظهرالعجایب. منسوب به عطار:
گر تو می‌خواهی که باشی رستگار
دست از دامان حیدر وامدار
رو تو فرمان خدا راگوش کن
می ز جام هل اتی خود نوش کن

Sorry I do not know how to use Farsi fonts, so here it goes:
Molana was a Sunni Muslim, a Hanafi faqhih, and a Maturidi theologian. I do not believe he wrote this poem for Ali ibn Ali Taleb.
Peace

davati.سلام
حضرت امیر المومنین علی علیه سلام
امام شیعه و سنیست ثانیا سخن از علی ع و توصیف او در آثار مولانا
کاملا روشن است .ولی این نکته را باید در ذهن داشت که جغرافیای شعر شهریست که صنایع گوناگون او موجب خلق و آفرینش مفهومی از مفهومی میشود و اگر به آثار فلسفه های تحلیلی زبان معاصر رجوع کنیم بخوبی نشان میدهند تمام مفاهیم در زبان در مرزهای خود تعین و ذات مشخص خود را از دست میدهند و گویی در دیگری مستحیل میکردند پس انتظار
تفاسیر گوناگون از گزاره ها و مفاهیم ادب شعری امری جاریست و اساسا ذات یک کلام تخیلی را تشکیل میدهد .

نمیدونم چه اسراریه که این شعر رو به کسی نسبت بدهید ، در حالی که اوصافی که در محتوای شعر آمده صرفا و تنها قابل ارجاع به ذات الله می‌باشد
صد قرن نو پیدا شود
تعز من تشا
هشیار شرحت ای خدا

واقعا متأسفم برای دوستانی که بدون ذره ای آگهی از جهان بینی و دنیای فکری مولانا، می خواهند او را با تنگ نظری در یک دنیای کوچک محدود سازند و عشق والا و آسمانی او را به عشقی زمینی و نازل تقلیل دهند.

سلام و عرض ادب 

جناب مهدی بزرگوار که اظهار تاسف فرمودید برای دیگران 

آیا با پیش فرض پذیرش اینکه حضرات معصومین علیه السلام مظهر تام و تمام صفات الهی و جانشین و خلیفه ی الله جل جلاله بر گستره ی عوالم مادون ذات هستند اگر پاره هایی از ابیات  این شعر یا هر اثر معرفتی دیگری در رابطه با مناقب ایشان سروده و به ایشان نسبت داده شود جای تاسف دارد؟! 

منظور بنده ی کمترین ابدا قضاوت در مورد صحت یا عدم صحت انتساب ابیات به شخص خاصی نیست که نظام حاکم بر شعر خصوصا اشعار تاویلی عرفانی خود داستانی دارد که اهل آن دانند 

یک زمان بحث در حوزه ی تخصصی و کرسی های مراکز آکادمیک پی گرفته میشود صد البته باید به اقتضائات و التزامات نقد و تحلیل و تفسیر و تاویل پایبند باشد و در چهارچوب مجوزهای شعری بیان نظر کند یک زمان در کنار قدرشناسی از بزرگوار فرهیختگان حاضر در این مقام عده ای نیز به بیان برداشت های ذوقی و صرفا نظرات سلیقه ای خودشون میپردازن که باید به نظر این اعزه نیز احترام گذاشت و در صورت داشتن یقین قطعی و به شرط پردازش استدلالی و برهانی در غایت ادب و احترام نکات مستند و علمی رو به صورت مخاطب باز منتقل کرد تا چه در پسند آید....

بنده خیلی سر در نمیارم از قواعد ادبی و بلاغی شعر و قوانین حاکم بر تفسیر اون اما به زبان ساده و در حد دانسته قلیل این کمترین تغییر بدون قرینه ی متکلم و مخاطب در غزل مولوی و به تاسی از قرآن کریم به دلیل بسامد بالایی که داره جزو ارکان شاعری مولوی و به نوعی سبک شخصی ایشان محسوب میشه پس استبعادی نداره که غزل یا حتی بیتی از زبان گوینده ای در زمان و شخص صرفی خاصی به مخاطب خاصی نسبت داده بشه و الزاما تا انتهای بیت یا غزل بر همان منوال ادامه پیدا کنه 

برای آگاهی عمیق از این مبحث در غزل مولوی به کتاب شاختارشکنی در غزلیات شمس نوشته دکتر تقی پورنامداریان انتشارات سخن مراجعه بفرمایند فرهیختگان عزیز و بزرگوار یقینا مفید فایده خواهد بود ان شاء لله 

سنگ و کلوخی باشد او (سخت و بی جان و سرد) او را چرا طلب کنم و بخواهم(مگر طالب بلا هستم ک او را بخواهم)