غزل شمارهٔ ۶۷۴
چنان کز غم دل دانا گریزد
دو چندان غم ز پیش ما گریزد
مگر ما شحنهایم و غم چو دزدست
چو ما را دید جا از جا گریزد
بغرد شیر عشق و گله غم
چو صید از شیر در صحرا گریزد
ز نابینا برهنه غم ندارد
ز پیش دیده بینا گریزد
مرا سوداست تا غم را ببینم
ولیکن غم از این سودا گریزد
همه عالم به دست غم زبونند
چو او بیند مرا تنها گریزد
اگر بالا روم پستی گریزد
وگر پستی روم بالا گریزد
خمش باشم بود کاین غم درافتد
غلط خود غم ز ناگویا گریزد
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
چنان کز غم دل دانا گریزد
دو چندان غم ز پیش ما گریزد
هوش مصنوعی: اگر دل دانا از غم فرار کند، غم دو برابر از پیش ما دور میشود.
مگر ما شحنهایم و غم چو دزدست
چو ما را دید جا از جا گریزد
هوش مصنوعی: آیا ما نگهبانیم که غم مانند دزدی خبیث از ما فرار کند؟ وقتی ما را میبیند، از ترس جا را ترک میکند.
بغرد شیر عشق و گله غم
چو صید از شیر در صحرا گریزد
هوش مصنوعی: شیر عشق مانند نغمهای میخواند و حال آنکه گله غم همچون شکارزیستی است که از شیر در دشت میگریزد.
ز نابینا برهنه غم ندارد
ز پیش دیده بینا گریزد
هوش مصنوعی: کسی که نابینا و بیخبر از دنیا است، از غم و اندوه دور است، اما کسی که بیناست، همواره از مشکلات و دردها فرار میکند.
مرا سوداست تا غم را ببینم
ولیکن غم از این سودا گریزد
هوش مصنوعی: من خوشحال هستم که غم را ببینم، اما غم از این شادی و خوشحالی فرار میکند.
همه عالم به دست غم زبونند
چو او بیند مرا تنها گریزد
هوش مصنوعی: تمام جهان در چنگال غم هستند و زمانی که او (غم) مرا میبیند، از کنارم دور میشود.
اگر بالا روم پستی گریزد
وگر پستی روم بالا گریزد
هوش مصنوعی: اگر به سوی بلندی بروم، پستی از من دور میشود و اگر به سوی پستی بروم، بلندی از من فاصله میگیرد.
خمش باشم بود کاین غم درافتد
غلط خود غم ز ناگویا گریزد
هوش مصنوعی: من آرام و بیصدا خواهیم ماند تا این غم برطرف شود، زیرا خود این غم از آنچه نمیتوانیم بیان کنیم فرار میکند.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۶۷۴ به خوانش عندلیب
حاشیه ها
1400/09/28 07:11
محمدحسین مسعودی گاوگانی
اگر بالا روم ، پستی گریزد
اگر پستی روم ، بالا گریزد
مولانا می گوید: غم و انسان ، اجتماع نقیضین است اگر غم باشد انسانیت و عشق ، کم می شود و هرچه انسانیت و عشق ، بیشتر می شود پستی و غم ، کم می شود.
اگرچه در مورد غم سروده شده اما در همه جا صدق می کند حتی در مورد شخصیت آدمی یعنی
مراتب انسانیت ، رابطه معکوس با میزان غم دارد.