هوش مصنوعی: امشب واقعاً شگفت‌انگیز است، ای جان! اگر خواب به چشمانت بیافتد، آن چشم کجا باید برود؟ زیرا چشمی که مانند تو زیبایی را ببیند، نمی‌تواند به سادگی بخوابد.

هوش مصنوعی: ای عاشق با ایمان، مراقب باش که امشب دلبر عاشق‌پیشه بهانه‌ای برای سرزنش تو پیدا خواهد کرد.

هوش مصنوعی: من به آن عاشق که راستگو و شجاع است، افتخار می‌کنم؛ کسی که با چالاکی و سرزنده‌ای، از مهارت و هوش خود بهره می‌برد.

هوش مصنوعی: در شب، زمانی که در کنار پادشاه هستی، باید به مانند ماه درخشان و همراه او باشی تا از مرتبه بلند خود مانند ماه درخشان تأسیس کنی.

وقتی که با دلو و رَسن، آب از چاه کشیده می‌شود دلو می‌چرخد و رسن را می‌چرخاند مولانا این تصویر را به رسن‌بازی تشبیه کرده است. رسن‌بازی در اصل یعنی عمل رسن‌باز و بندباز و کسی که بر رسن می‌رقصد؛ در قدیم رقاصان هندی و کشمیری در آن شهره بوده‌اند. (رسن در شعر استعاره است از گیسو که بافته است و سیاه.)

هوش مصنوعی: آن شتر بدبخت از جستجوی علف ناامید شده و در میان کاه و غله می‌چرخد تا شاید تکه‌ای خوراک پیدا کند.

هوش مصنوعی: وقتی که بالش نمی‌تواند نرمی و زیبایی چهره تو را حس کند، از شب به یاد شالی سیاه می‌افتد.

هوش مصنوعی: به خاطر رد نعل تو، آتش برپا کردند تا هر دل آرزومندی در این وضعیت، ذره‌ای امید بیابد.

هوش مصنوعی: امشب شب قدر است، ساکت باش و به عبادت مشغول شو تا هر دل پاک و خالص از خدا رحمت و برکت دریافت کند.

هوش مصنوعی: در تلاش برای رسیدن به خوشبختی و امید، شب را سپری می‌کند تا آنکه به درخشش و بلندی ماه دست یابد و شبی روشن با او تجربه کند.