با سلام و احترام،
بیت سوم قافیه رعایت نشده و صحیح آن چنین است:
سنگ از او شده گهر بر در ما چه می‌کند

برخی هنگامی که پای به میدان می‌‌گذارند فرخندگی نیز درخشان می‌‌شود و شادی و عشق و طرب نیز گرم می‌‌گردد
این راز آمیزی هستی‌ است که منتظر بعضی‌ هاست تا بیایند نه همه
زهره عشق خودش می‌‌آید ما نمی توانیم عشق را به چنگ آوریم بلکه می‌‌توانیم راه آن را هموار کنیم و گرد و غبار را بروبیم
و ترازوی خود را میزان کنیم و دل و جان به آب حکمت ز غبار‌ها بشوییم
وقتی عشق آمد دنیای دیگری با خود می‌‌آورد که سنگ را گوهر می‌‌کند و عدم را هست می‌‌سازد و روز روشن هر چه بخواهد به چنگ می‌‌آورد و رویش به سوی کسی‌ است و در کسی‌ را می‌‌زند که می‌‌داند و آشنای اوست
مانند دریای بی‌ کرانی که گوهر خود را درست جلوی پای کسی‌ می‌‌اندازد که می‌‌خواهد
جلال دین معلم و آموزگار عشق است و خود از شمس آموخته است