هوش مصنوعی: مستی حال خوبی به انسان می‌دهد و پیام‌های پنهانی در دل دارد. کسی که دل او را تسخیر کرده‌ای، جانش هم به خدمت تو درمی‌آید.

هوش مصنوعی: ای کسی که وجود را به نیستی تبدیل کرده‌ای، به شنیدن سلام یک آدم مست بپرداز. مستی که هر دو دست را به دام تو گرفتار می‌کند.

هوش مصنوعی: ای آسمان عاشقان! ای روح و زندگی عاشقان! زیبایی تو میان عاشقان در حال راندن توست.

هوش مصنوعی: ای خوشمزگیِ هر زبانی! ای قطب و مرجع تمام باورها! ماه شب‌زنده‌دار که در دور و بر بام تو در حال نگهبانی است.

هوش مصنوعی: این بیت به بررسی ارتباط میان جسم و روح اشاره می‌کند. گویا شاعر در حال صحبت از خاک تن است و به نوعی در مورد تأثیرات عاطفی و روحی بر روی جسم گفتگو می‌کند. او مخاطب خود را به تأمل و بررسی وضعیت درونی‌اش دعوت می‌کند و از آن می‌پرسد که در نهایت کدام یک از این تجارب برایش مهم‌تر است. در واقع، این موضوع به موضوعی عمیق در باره وجود انسان و هویت او اشاره دارد.

هوش مصنوعی: زندگی گاهی سریع و پرانرژی پیش می‌رود، در حالی که گاهی دیگر به آرامی و ثبات ادامه پیدا می‌کند. لحظاتی وجود دارند که در آن‌ها انسان احساس می‌کند که حرفی برای گفتن دارد و در دیگر لحظات ممکن است در درون خود مشغول فکر و تأمل باشد.

هوش مصنوعی: گاهی زندگی تو را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد، لحظه‌ای تو را به خنده می‌اندازد و لحظه‌ای دیگر مست از شادی می‌سازد. این نوسان‌ها در احساسات، زندگی را پر از تغییر و تنوع می‌کند.

هوش مصنوعی: انسان مانند یک مهره در دستان خداوند است؛ گاهی خوشحال و سرمست و گاهی افسرده و نگران. اگر خدا بخواهد و مهره‌ات را بشکند، تمام وجودت تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: گاه انسان به کارهای مختلفی مشغول می‌شود و گاهی به حالتی دیگر می‌افتد، اما در نهایت، هدف اصلی او تسلیم شدن به تقدیر و سرنوشت است. این تغییرات و تنوع‌ها باعث می‌شود که او در مسیر زندگی خود مورد پذیرش و آرامش قرار گیرد.

هوش مصنوعی: تو مدتی مانند نوح بودی و در سختی‌ها پا به پای دیگران پیش رفتی، حالا بدون پا و قدم، در حال غرق شدن هستی.

هوش مصنوعی: سکوت کن و در شگفتی فرو برو، در حیرتِ شگفت‌آور. اگرچه مردی با کلامی سنجیده وجود دارد، اما سخنانش تو را نادان و خام خواهد کرد.